ดนตรีไทย มรดกอันล้ำค่าทางวัฒนธรรมที่บ่งบอกถึงความเจริญงอกงามทางวัฒนธรรมและ ภูมิปัญญาชั้นสูงของบรรพบุรุษเช่นเดียวกับดนตรีนานาประเทศ และสะท้อนถึงวิถีการดำเนินชีวิต ประเพณี วัฒนธรรม เอกลักษณ์ความเป็นชาติได้เป็นอย่างดี ทั้งยังแสดงถึงอัจฉริยภาพ และปรีชาญาณของบรรพบุรุษไทยที่ได้ประดิษฐ์คิดค้นและสร้างสรรค์ผลงานทาง ดุริยางคศิลป์ไว้ให้ลูกหลาน ซึ่งได้สร้างสรรค์ขึ้นนับแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนี้ มีบทเพลงที่มีทำนองไพเราะมากมายหลายรูปแบบ โดยเฉพาะ "เพลงหน้าพาทย์" เพลงไทยประเภทหนึ่งที่ใช้บรรเลงประกอบกิริยาอาการต่างๆ ของตัวละคอน ในการแสดงมหรสพทุกประเภท รวมถึงใช้บรรเลงประกอบพิธีไหว้ครูดนตรีและนาฎศิลป์ เสมือนการแสดงกิริยาสมมุติ หมายถึง การอัญเชิญเหล่าเทพยดา เทพสังคีตาจารย์ ตลอดจนครูบาอาจารย์ที่ล่วงลับไปแล้วมาชุมนุมในพิธีกรรมอีกด้วย ดังนั้น เพลงหน้าพาทย์ จึงถือว่า เป็นเพลงศักดิ์สิทธิ์ที่มีระเบียบแบบแผนในการศึกษาเรียนรู้มาแต่โบราณ สมควรสืบสานและอนุรักษ์ทำนองเพลงหน้าพาทย์แต่ละสำนักไว้ให้ถูกต้องตามหลัก ทางดุริยางค์ไทย